موعوددلها

 سيد بن طاووس از علماي بزرگ شيعه و داراي آثار گران قدري در موضوع دعا و علوم اسلامي است و از جمله ويژگي هاي شخصيت علمي و معنوي ايشان، ارتباط و توجه فراوان شان به مولاي خود، امام عصر(عج)است.
نگاهي کوتاه به زندگي سيد بن طاووس
ابوالقاسم، علي بن موسي بن جعفر بن طاووس، معروف به «سيد بن طاووس»قبل از ظهر روز پنج شنبه، نيمه ماه محرم الحرام سال 580قمري، در شهر حله متولد شد.
از القاب وي، «رضي الدين»است و چون يکي از اجدادش، جناب محمد بن اسحاق بسيار زيبا و نيکو صورت بوده است، به «طاووس»و فرزندانش به «ابن طاووس» معروف شدند. ايشان نيز همانند بسياري از علماي بنام، در خانواده اي عالم رشد کردند. جد بزرگوار ايشان، حضرت امام حسن مجتبي(ع)است که با سيزده واسطه به آن امام همام مي رسند. از طرف مادر نيز نسب ايشان به حضرت امام حسين(ع)مي رسد. از اين رو، ايشان را «سيد ذي الحسنين»ناميده اند.
ايشان در شهر حله که از شهرهاي بزرگ جهان تشيع بوده است، زندگي مي کردند که در آن زمان از مهم ترين حوزه ها و مراکز علمي و فقهي و ادبي جهان تشيع به شمار مي رفت و علما و فقهاي بسياري از اين شهر برخاسته اند.
سيد بن طاووس، در سال 645 قمري، به نجف اشرف هجرت کرد و در سال 649 به کربلاي معلي نقل مکان کرد، سپس در سال 652 قمري عزم سکونت در سامرا کرد که در مسير سفر، به بغداد رفت و در همان جا مستقر شد . در زماني که هولاکوخان بغداد را تصرف کرد، به سيد امان داد و اين شد که ايشان فرصت را غنيمت شمرد و به زادگاه خود، شهر حله بازگشت
در کمالات سيد بن طاووس آمده است که امام عصر(عج)در نامه هاي خود، ايشان را فرزند خود معرفي مي کرد و عزت و احترام خاصي براي ايشان قايل بود و هم چنين گفته اند که وي «اسم اعظم» را مي دانست و مستجاب الدعوه بوده است.
اين عالم بزرگوار در روز دوشنبه پنجم ذي القعده سال 664 قمري درگذشت . وي شاگردان بسياري را تربيت کرده بود که از جمله آنان، مي توان به علامه حلي و نيز پدر بزرگوار علامه حلي اشاره کرد. از آثار ارزنده اي که از اين عالم بزرگوار در علوم و فنون مختلف اسلامي به جا مانده مي توان به کتاب هاي الاجازات، کتاب المزار، مهج الدعوات، فلاح السائل و اقبال الاعمال اشاره کرد.
تشرفات سيد بن طاووس
از سيد بن طاووس نقل است که سحرگاهي، در سرداب مطهر، از حضرت صاحب الامر(عج)اين مناجات را شنيدم که مي فرمود:«خدايا شيعيان ما را از شعاع نور ما وطينت ما خلق کرده اي. آن ها گناهان زيادي به اتکا بر محبت و ولايت ما کرده اند. اگر گناهان آن ها گناهاني است که در ارتباط با توست، از آن ها در گذر، که ما را راضي کرده اي و آن چه از گناهان آن ها در ارتباط با خودشان و مردم است، خودت بين آن ها را اصلاح کن و از خمسي که به حق ماست، به آن ها بده تا راضي شوند و آن ها را از آتش جهنم نجات بده و آن ها را با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما».[ر ک: علامه مجلسي، انيس العابدين؛ علامه نوري، نجم الثاقب]

 

التماس دعای فرج